رأی دادگاه بولونیا درباره الزام به ثبت درخواست حمایت بین‌المللی و الزام به صدور مجوز اقامت موقت شماره پرونده: R.G. 8822/2024 تاریخ صدور: 12 ژوئن 2025 دادگاه: دادگاه عادی بولونیا

---

رأی دادگاه بولونیا درباره الزام به ثبت درخواست حمایت بین‌المللی و الزام به صدور مجوز اقامت موقت

شماره پرونده: R.G. 8822/2024
تاریخ صدور: 12 ژوئن 2025
دادگاه: دادگاه عادی بولونیا

با حکمی صادره در تاریخ 12 ژوئن 2025، دادگاه بولونیا به موجب شماره پرونده R.G. 8822/2024، دعوای یک شهروند خارجی را که با ارائه درخواست حمایت بین‌المللی با مشکلاتی در ثبت و روند رسیدگی مواجه شده بود، مورد رسیدگی قرار داد و به نفع او رأی صادر کرد.

دادگاه با تأکید بر اصول ناشی از ماده 4 و 6 از فرمان قانون‌گذاری شماره 25 سال 2008 و نیز ماده 5 و 7 از فرمان قانون‌گذاری شماره 142 سال 2015، حق دسترسی به روند حمایتی و الزام به صدور مجوز اقامت موقت را برای متقاضی تضمین کرد، حتی در شرایطی که هنوز ثبت رسمی درخواست نزد اداره مهاجرت انجام نشده باشد.

با توجه به اینکه متقاضی قبلاً قصد خود را برای تقاضای حمایت ابراز کرده و در محل پذیرش ثبت‌نام شده بود، دادگاه تشخیص داد که عدم صدور مجوز موقت تا زمان ثبت کامل درخواست، ناقض حقوق اساسی و تضمین شده او طبق قوانین ملی و اروپایی است.

بر این اساس، دادگاه اداره پلیس را موظف کرد که برای ثبت درخواست حمایت بین‌المللی وقت ملاقات تعیین کرده و مجوز اقامت موقت را صادر کند، تا متقاضی بتواند تا زمان تصمیم‌گیری نهایی در روند حمایت، در شرایط قانونی اقامت داشته باشد.

این تصمیم بار دیگر اهمیت رعایت حقوق بنیادین و ضمانت‌های قانونی را در روند حفاظت بین‌المللی نشان می‌دهد و تأکیدی است بر اینکه دسترسی واقعی و مؤثر به این روند باید از مرحله ابراز نیت، و نه فقط از ثبت رسمی، تضمین شود.

امضاء
وکیل فابیو لوسربو
Avvocato – esperto in diritto dell’immigrazione

ابطال اجازه اقامت برای کار غیر فصلی: تأیید اعتبار در صورت اعلام انصراف یک‌جانبه از سوی کارفرما یادداشتی بر حکم دادگاه اداری منطقه‌ای توسکانا – شعبه دوم – شماره R.G. 716/2025، صادره در تاریخ 14 ژوئیه 2025

---

ابطال اجازه اقامت برای کار غیر فصلی: تأیید اعتبار در صورت اعلام انصراف یک‌جانبه از سوی کارفرما

یادداشتی بر حکم دادگاه اداری منطقه‌ای توسکانا – شعبه دوم – شماره R.G. 716/2025، صادره در تاریخ 14 ژوئیه 2025

دادگاه اداری منطقه‌ای توسکانا (TAR Toscana)، شعبه دوم، با حکم شماره 1360/2025 مورخ 14 ژوئیه 2025، درخواست تجدیدنظر در برابر ابطال اجازه اقامت صادره توسط دفتر واحد مهاجرت شهر آرتزو را رد کرد. این ابطال، بر مبنای اعلام انصراف یک‌جانبهٔ کارفرما در تاریخ 29 نوامبر 2024 صورت گرفته بود.

1. خلاصه ماجرا
دو تبعه خارجی پس از صدور مجوز کار در سپتامبر 2024، در تاریخ 26 دسامبر 2024 به‌طور منظم وارد ایتالیا شدند. با این حال، کارفرما در تاریخ 29 نوامبر 2024 انصراف خود را اعلام نمود، و بر همین اساس، اداره مهاجرت در تاریخ 13 دسامبر 2024 اجازه اقامت ایشان را ابطال کرد. متقاضیان اظهار داشتند که انصراف کارفرما ناشی از شرایط اقتصادی بوده و به آنان مربوط نمی‌شود.

2. دفاعیه و رد دادگاه
متقاضیان استدلال کردند که امکان تغییر کارفرما یا درخواست اجازه اقامت جهت جستجوی شغل وجود دارد. اما دادگاه با استناد به رویه قضایی شورای دولتی (از جمله احکام شماره 3158/2025 و 4839/2025) تأکید کرد که اجازه اقامت برای جستجوی کار فقط در مواردی اعطا می‌شود که رابطه شغلی آغاز شده باشد و فسخ آن به دلایلی خارج از اراده مهاجر انجام شده باشد. در غیاب یک قرارداد اقامت (contratto di soggiorno) معتبر و آغاز رابطه کاری، ابطال اجازه اقامت موجه و الزامی دانسته شد.

3. موضع اداره
هرچند دادگاه در مرحله قبلی (حکم شماره 187/2025) اطلاعات بیشتری از اداره خواسته بود و قرار موقتی صادر شده بود، اما اداره هیچ پاسخی ارائه نکرد. با این وجود، دادگاه درخواست را از نظر ماهوی فاقد بنیاد حقوقی تشخیص داد. از نظر قانونی، وقتی رابطه شغلی هنوز آغاز نشده است، هیچ تعهدی برای صدور اجازه اقامت جهت جستجوی کار وجود ندارد.

4. نتیجه
درخواست تجدیدنظر به‌طور کامل رد شد و با توجه به ویژگی‌های خاص پرونده، هزینه‌های دادرسی بین طرفین تهاتر گردید.

---

وکیل فابیو لوسربو
وکیل دادگستری – متخصص حقوق مهاجرت

ابطال نولا اوستا برای کار و رد اجازه اقامت جهت جستجوی شغل: دادگاه اداری مشروعیت تصمیمات اتخاذ‌شده را تأیید کرد دادگاه: دادگاه اداری منطقه‌ای توسکانا – شعبه دوم شماره پرونده (R.G.): 116/2025 تاریخ صدور حکم: 14 ژوئیه 2025

ابطال نولا اوستا برای کار و رد اجازه اقامت جهت جستجوی شغل: دادگاه اداری مشروعیت تصمیمات اتخاذ‌شده را تأیید کرد

دادگاه: دادگاه اداری منطقه‌ای توسکانا – شعبه دوم
شماره پرونده (R.G.): 116/2025
تاریخ صدور حکم: 14 ژوئیه 2025

---

دادگاه اداری توسکانا، با حکم شماره 1361/2025، درخواست ابطال تصمیم استانداری ماسا کارارا را که طی آن نولا اوستا (اجازه اولیه ورود برای کار) باطل و اجازه اقامت به منظور جستجوی شغل رد شده بود، مردود اعلام کرد.

خواهان، پس از پذیرش درخواست کارفرما، جهت کار وارد ایتالیا شده بود. اما پس از صدور نولا اوستا، کارفرما به بهانه «سلب اعتماد»، از ادامه روند استخدام صرف‌نظر کرد.

در پی آن، خواهان به استناد بخشنامه شماره 3836 مورخ 20 اوت 2007 وزارت کشور، درخواست صدور اجازه اقامت برای جستجوی شغل کرد. این بخشنامه امکان صدور اجازه اقامت در موارد خاص مانند فوت کارفرما، ورشکستگی شرکت یا فسخ قرارداد به اراده کارفرما را پیش‌بینی کرده است.

اما استانداری با این استدلال که هیچ‌یک از شرایط مذکور در پرونده حاضر وجود نداشته‌اند، درخواست را رد کرد. دادگاه نیز با تأیید این تحلیل، اعلام کرد که در فقدان آغاز رابطه کاری، صدور مجوز جستجوی شغل طبق مقررات جاری امکان‌پذیر نیست.

دادگاه با استناد به رویه قضایی ثابت شورای دولت (شعبه سوم، آرای شماره 3158/2025 و 4839/2025)، تأکید کرد که اجازه جستجوی شغل تنها در صورتی صادر می‌شود که رابطه کاری آغاز شده و سپس به دلایلی خارج از اراده مهاجر پایان یافته باشد.

با در نظر گرفتن این‌که رفتار خواهان فاقد سوءنیت بوده، دادگاه مقرر کرد که هزینه‌های دادرسی بین طرفین تقسیم شود.

---

وکیل فابیو لوسربو
وکیل متخصص در حقوق مهاجرت

ابطال اجازه اقامت طولانی‌مدت اتحادیه اروپا به دلیل جعل قرارداد اجاره مسکن: دادگاه اداری توسکانا حدود نظارت اداری را مشخص می‌کند تحلیل بر اساس رأی صادره از دادگاه اداری ناحیه‌ای توسکانا، شعبه دوم، به شماره پرونده عمومی 1889/2024، صادره در تاریخ 8 ژوئیه 2025 (شماره رأی 1363/2025)، منتشر شده در تاریخ 14 ژوئیه 2025.

---

ابطال اجازه اقامت طولانی‌مدت اتحادیه اروپا به دلیل جعل قرارداد اجاره مسکن: دادگاه اداری توسکانا حدود نظارت اداری را مشخص می‌کند

تحلیل بر اساس رأی صادره از دادگاه اداری ناحیه‌ای توسکانا، شعبه دوم، به شماره پرونده عمومی 1889/2024، صادره در تاریخ 8 ژوئیه 2025 (شماره رأی 1363/2025)، منتشر شده در تاریخ 14 ژوئیه 2025.

دادگاه اداری توسکانا (TAR Toscana) دادخواستی را رد کرد که علیه تصمیم اداره پلیس گروستو (Questura di Grosseto) مبنی بر لغو اجازه اقامت طولانی‌مدت اتحادیه اروپا به دلیل ارائه قرارداد اجاره‌ای که جعلی تشخیص داده شده بود، ارائه شده بود.

1. خلاصه پرونده

در تاریخ 23 اوت 2024، متقاضی مطلع شد که درخواست تمدید اجازه اقامت رد شده و مجوز قبلی نیز باطل گردیده است. دلیل آن ارائه قراردادی به عنوان مدرک اقامت بود که در جریان تحقیقات کیفری جعلی بودن آن محرز شده بود. صاحبخانه زن تأیید کرده بود که هرگز چنین قراردادی را امضا نکرده، هرچند همان سند نزد اداره مالیات ثبت شده بود.

متقاضی نتوانست ثابت کند که واقعاً در نشانی اعلام‌شده سکونت داشته و هیچ سندی دال بر وجود فیزیکی آن ملک ارائه نکرد.

2. استدلال دادگاه

دادگاه با استناد به ماده 16، بند دوم از D.P.R. شماره 394/1999، اعلام کرد که در صورت عدم صداقت در اعلام نشانی اقامت، لغو اجازه اقامت موجه است. از آنجا که متقاضی نتوانسته بود اقامت واقعی خود را اثبات کند، تصمیم اداری را موجه و قانونی دانست.

همچنین دادگاه تأکید کرد که تحقیقات کیفری به خودی خود دلیل لغو نبوده، بلکه عدم وجود مدرک معتبر اقامتی مبنای تصمیم قرار گرفته است.

3. حکم

دادگاه تصمیم اداره پلیس گروستو را تأیید کرد و یادآور شد که بار اثبات برعهده متقاضی بوده است. عدم ارائه سند معتبر مبنی بر اقامت واقعی، با شرایط بنیادین لازم برای صدور اجازه اقامت در تضاد است. هزینه‌های دادرسی با توجه به پیچیدگی موضوع بین طرفین تهاتر گردید.

نتیجه‌گیری

این رأی در چارچوبی صادر شده که در آن، نهادهای اداری با دقت روزافزون اسناد ارائه‌شده توسط شهروندان خارجی را ارزیابی می‌کنند. دادگاه یادآور می‌شود که حتی اگر سند اجاره در سیستم رسمی ثبت شده باشد، در صورت عدم انطباق با واقعیت، ممکن است منجر به نتایج شدیدی مانند لغو اجازه اقامت شود.

—

وکیل فابیو لوسربو
وکیل دادگستری – متخصص حقوق مهاجرت

حذف سوءپیشینه کیفری به‌تنهایی لغو مجوز اقامت را توجیه نمی‌کند: رأی مهم دادگاه اداری ناحیه توسکانا درباره ارزیابی اعتبار اتباع خارجی

---

حذف سوءپیشینه کیفری به‌تنهایی لغو مجوز اقامت را توجیه نمی‌کند: رأی مهم دادگاه اداری ناحیه توسکانا درباره ارزیابی اعتبار اتباع خارجی

دادگاه اداری ناحیه توسکانا – شعبه دوم
ر.گ. 1848/2024 – رأی صادره در تاریخ 14 ژوئیه 2025
جلسه دادرسی برگزار شده در تاریخ 8 ژوئیه 2025 – رأی شماره 1365/2025

با این رأی، دادگاه اداری توسکانا تصمیم استانداری ماسا کارارا در خصوص لغو یک مجوز کار صادرشده به درخواست یک کارفرمای ایتالیایی برای یک تبعه خارجی را باطل کرد.

استانداری این لغو را بر اساس وجود محکومیت‌هایی در پیشینه کیفری متقاضی توجیه کرده بود. با این حال، وکیل متقاضی پیش‌تر به اداره اطلاع داده بود که برای اعاده حیثیت قضایی اقدام کرده و خواستار توقف روند اداری شده بود. علیرغم این اطلاع، اداره بدون انتظار برای نتیجه، اقدام به لغو مجوز کرده بود.

چند روز پس از صدور این لغو، دادگاه کیفری تصمیم به حذف سوءپیشینه گرفت و این تصمیم فوراً به دادگاه اداری ارائه شد. دادگاه نیز در تاریخ 11 دسامبر 2024 با صدور رأی تعلیقی، اثر اجرایی لغو را متوقف و اداره را ملزم به صدور مجدد موقت مجوز اقامت کرد.

در رأی ماهیتی، دادگاه با استناد به رویه قضایی تثبیت‌شده شورای دولتی (Consiglio di Stato)، به‌ویژه آراء شماره 6781/2020، 23/2016 و 4685/2013، چنین اظهار داشت:

«حذف سوابق کیفری توسط دادگاه کیفری، آثار حقوقی و اجتماعی محکومیت را تغییر می‌دهد و مانع اعمال خودکار مقرراتی می‌شود که اقامت اتباع خارجی را محدود می‌کنند.»

دادگاه همچنین تأکید کرد که وقتی سوءپیشینه پاک شده باشد، مقام اداری نمی‌تواند صرفاً بر وجود محکومیت تکیه کند، بلکه باید اختیار ارزیابی اختیاری خود را به کار گیرد و موارد زیر را بررسی کند:

• مدت اقامت در ایتالیا؛

• ثبات شغلی؛

• مدت زمان گذشته از ارتکاب جرم؛

• عدم تکرار جرم؛

• سطح ادغام در جامعه.

عدم توجه به این عناصر از سوی اداره، به گفته دادگاه، موجب نقص شکلی و ماهوی و در نتیجه ابطال تصمیم می‌شود.

با توجه به ماهیت موضوع، دادگاه تصمیم گرفت که هزینه‌های دادرسی به‌طور متقابل مستهلک شود.

---

وکیل: فابیو لوشر‌بو
وکیل متخصص در حقوق مهاجرت

صدور اجازه اقامت پس از طرح دعوی: دادگاه اداری سیسیل (TAR) با وجود پایان موضوع، پلیس را به پرداخت هزینه دادرسی محکوم کرد یادداشتی بر رأی دادگاه اداری منطقه‌ای سیسیل – کاتانیا، شعبه چهارم، شماره ۲۱۶۰/۲۰۲۵، ردیف عمومی ۱۱۴۹/۲۰۲۵، صادره در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۲۵ وکیل فابیو لوشِربو

 صدور اجازه اقامت پس از طرح دعوی: دادگاه اداری سیسیل (TAR) با وجود پایان موضوع، پلیس را به پرداخت هزینه دادرسی محکوم کرد

یادداشتی بر رأی دادگاه اداری منطقه‌ای سیسیل – کاتانیا، شعبه چهارم، شماره ۲۱۶۰/۲۰۲۵، ردیف عمومی ۱۱۴۹/۲۰۲۵، صادره در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۲۵
وکیل فابیو لوشِربو

دادگاه اداری منطقه‌ای سیسیل – شعبه کاتانیا، با صدور رأی شماره ۲۱۶۰/۲۰۲۵ مورخ ۸ ژوئیه ۲۰۲۵، در دعوایی مربوط به رد درخواست تمدید اجازه اقامت به دلایل کار مستقل، اعلام کرد که موضوع دعوی منتفی شده است. با این حال، به دلیل اینکه صدور اجازه اقامت تنها پس از آغاز دادرسی انجام گرفته، دادگاه اداره پلیس (کوئستورا) را به پرداخت هزینه‌های دادرسی محکوم کرد.

ماجرا

خواهان، یک تبعه چین، با تصمیم مورخ ۸ آوریل ۲۰۲۵ اداره پلیس کاتانیا مواجه شد که طی آن درخواست تمدید اجازه اقامت او برای اشتغال به کار مستقل رد شده بود. دادخواست وی در تاریخ ۱۹ مه ۲۰۲۵ ابلاغ و در ۵ ژوئن همان سال به دادگاه تقدیم شد.

پس از تشکیل پرونده، اداره پلیس در تاریخ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۵ – و با ثبت رسمی در دادگاه توسط وکیل دولت در ۲۴ ژوئن – اعلام کرد که پس از بررسی مجدد، درخواست را پذیرفته و اجازه اقامت جدیدی تا تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۲۷ صادر کرده است. این مدرک برای تحویل به خواهان آماده بوده است.

رأی دادگاه

در جلسه غیرعلنی مورخ ۳ ژوئیه ۲۰۲۵، که برای بررسی تقاضای دستور موقت برگزار شده بود، وکیل دولت اعلام کرد که موضوع اختلاف پایان یافته است. در همین جلسه، دادگاه به طرفین اطلاع داد که قصد دارد با استفاده از رسیدگی ساده‌شده (طبق ماده ۶۰ قانون رویه اداری)، بدون نیاز به تحقیقات بیشتر، رأی نهایی صادر کند.

دادگاه در نهایت رأی به پایان موضوع دعوی داد، اما با استناد به اصل «شکست فرضی» (soccombenza virtuale)، اداره پلیس را به پرداخت مبلغ ۱۰۰۰ یورو بابت هزینه دادرسی، به‌علاوه ملحقات قانونی، محکوم کرد. این رأی مبتنی بر این تحلیل است که اجازه اقامت تنها در پی اقدام قضایی و نه در روند عادی اداری صادر شده، و این نشانه‌ای از بی‌اعتباری تصمیم اولیه‌ی رد است.

نتیجه‌گیری

این رأی بار دیگر اصل مهمی را تأیید می‌کند: اداره نمی‌تواند تنها با اصلاح تصمیم خود پس از شروع دعوی، از مسئولیت هزینه‌های قضایی فرار کند. حتی اگر موضوع اختلاف بعداً حل‌وفصل شود، مسئولیت ناشی از تصمیم اداری اشتباه همچنان پابرجاست. اصل «شکست فرضی» که در رویه قضایی تثبیت شده، ابزار مؤثری برای حفظ تعادل میان خوداصلاحی اداری و تضمین حمایت قضایی مؤثر از حقوق فردی به شمار می‌رود.

وکیل فابیو لوشِربو

اجازه اقامت و تقلب در فرمان ورود فصلی: دادگاه اداری سیسیل رد درخواست را قانونی دانست، اما پرونده را به دادستانی ارسال کرد یادداشتی بر رأی دادگاه اداری منطقه‌ای سیسیل – کاتانیا، شعبه چهارم، رأی شماره ۲۲۴۶/۲۰۲۵، پرونده شماره ۱۳۸۶/۲۰۲۳، صادره در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۵ وکیل فابیو لوشِربو

 اجازه اقامت و تقلب در فرمان ورود فصلی: دادگاه اداری سیسیل رد درخواست را قانونی دانست، اما پرونده را به دادستانی ارسال کرد

یادداشتی بر رأی دادگاه اداری منطقه‌ای سیسیل – کاتانیا، شعبه چهارم، رأی شماره ۲۲۴۶/۲۰۲۵، پرونده شماره ۱۳۸۶/۲۰۲۳، صادره در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۵
وکیل فابیو لوشِربو

با رأی شماره ۲۲۴۶/۲۰۲۵ صادره در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۵، دادگاه اداری منطقه‌ای سیسیل – شعبه کاتانیا، شعبه چهارم – دادخواست یک شهروند مراکشی را علیه تصمیم اداره پلیس شهر اِنا مبنی بر رد درخواست اجازه اقامت برای کار تابع رد کرد. با این حال، هیأت قضایی تصمیم گرفت پرونده را به دادستانی عمومی در دادگاه اِنا ارجاع دهد، به دلیل احتمال وجود مسئولیت کیفری برای کارفرمایان به موجب ماده ۱۲ قانون مهاجرت ایتالیا، در خصوص رفتارهای متقلبانه در چارچوب آنچه به عنوان «فرمان ورود فصلی» (Decreto Flussi) شناخته می‌شود.

خلاصه ماجرا

شاکی در چارچوب فرمان ورود فصلی ۲۰۲۲ وارد ایتالیا شده بود، با قراردادی که در استان امضا شده بود، قرار بود در یک شرکت کشاورزی استخدام شود. با این حال، طبق آنچه در بررسی‌ها مشخص شد، کارفرمایان نه تنها امکان اشتغال را فراهم نکرده بودند، بلکه مسکن وعده داده‌شده را نیز در اختیار او نگذاشته بودند. پلیس پس از بازدید میدانی اعلام کرد که کارگر در محل حضور ندارد و کارفرما اظهارنامه‌ای ارائه کرده بود که حاکی از «ترک کار» توسط کارگر بود. بر این اساس، درخواست اجازه اقامت رد شد.

در مقابل، شاکی شکایتی به اتهام کلاهبرداری مطرح کرده و مدعی شد که به هم‌وطنان خود و کارفرمایان پول‌هایی پرداخت کرده است، به این تصور که این مبالغ برای قانونی‌سازی اقامتش لازم است، که بعداً معلوم شد این ادعاها فریب بوده است. او تصمیم پلیس را به دلیل عدم اعلام پیشاپیش، تحریف واقعیت‌ها و عدم ترجمه به زبان مادری‌اش به چالش کشید.

تصمیم دادگاه

دادگاه دادخواست را رد کرد و تصمیم پلیس را از هر نظر قانونی دانست:

• در خصوص عدم حضور کارگر در محل کار، پلیس مدارک کافی ارائه کرده بود، در حالی که شاکی هیچ مدرکی دال بر اشتغال واقعی ارائه نداد و سرنوشت شکایت کیفری‌اش را نیز روشن نکرد.

• در خصوص رابطه کاری، خود شاکی اذعان کرده بود که کارفرمایان «صوری» بودند و او هیچ‌گاه واقعاً کار نکرده یا از محل اقامت استفاده نکرده است. دادگاه این اقرار را دلیلی دانست بر نبود شرایط لازم برای صدور اجازه اقامت و بی‌اساس بودن ادعای تحریف واقعیت‌ها.

• در خصوص عدم اعلام پیش‌دستانه رد درخواست، دادگاه به بند دوم ماده ۲۱-octies قانون ۲۴۱/۱۹۹۰ استناد کرد و بیان داشت که چون تصمیم از نوع الزامی بوده (به دلیل فقدان رابطه کاری واقعی)، عدم اعلام قبلی موجب بی‌اعتباری تصمیم نمی‌شود.

• در خصوص ترجمه تصمیم، دادگاه این موضوع را بی‌اهمیت دانست، چراکه تنها یک ایراد شکلی بود که تأثیری بر حق دفاع نداشت، و شاکی در روند دادرسی حق دفاع خود را کاملاً اعمال کرده بود.

ارجاع پرونده به دادستانی

اگرچه دادگاه درخواست را رد کرد، اما جدیت ادعاهای شاکی درباره رفتار کارفرمایان را تأیید کرد و حکم به ارجاع پرونده به دادستانی داد، تا امکان وقوع جرمی طبق ماده ۱۲ از فرمان قانون‌گذاری شماره ۲۸۶/۱۹۹۸ بررسی شود؛ ماده‌ای که تسهیل ورود غیرقانونی اتباع خارجی به خاک ایتالیا را جرم می‌داند.

نتیجه‌گیری

این رأی نشان می‌دهد که در زمینه صدور اجازه اقامت بر اساس فرمان ورود فصلی، صرف وجود صوری رابطه کاری کافی نیست، بلکه وجود اشتغال واقعی الزامی است. با این حال، رأی دادگاه همچنین خطر فریب‌های ساختاریافته علیه اتباع خارجی را برجسته می‌کند؛ افرادی که اغلب قربانی وعده‌های دروغین و درخواست‌های غیرقانونی پول می‌شوند.

در حالی که از نظر حقوقی تصمیم رد کاملاً موجه است، تصمیم دادگاه برای ارجاع پرونده به دادستانی بیانگر تلاشی برای ایجاد تعادل ضروری میان الزام به رعایت قانون و حفظ شأن و حسن نیت کارگر خارجی است.

وکیل فابیو لوشِربو