اجازه اقامت به دلیل انتظار برای اشتغال: دادگاه اداری مولیز با پذیرش دادخواست، تصمیم به لغو روادید را به دلیل غیرقانونی بودن آشکار ابطال کرد یادداشتی بر رأی شماره ۲۱۳/۲۰۲۵، پرونده کلاسه ۴۰/۲۰۲۵، صادره از دادگاه اداری منطقه‌ای مولیز، شعبه اول، مورخ ۱۸ ژوئن ۲۰۲۵ وکیل فابیو لوشربو

 اجازه اقامت به دلیل انتظار برای اشتغال: دادگاه اداری مولیز با پذیرش دادخواست، تصمیم به لغو روادید را به دلیل غیرقانونی بودن آشکار ابطال کرد

یادداشتی بر رأی شماره ۲۱۳/۲۰۲۵، پرونده کلاسه ۴۰/۲۰۲۵، صادره از دادگاه اداری منطقه‌ای مولیز، شعبه اول، مورخ ۱۸ ژوئن ۲۰۲۵
وکیل فابیو لوشربو

دادگاه اداری منطقه‌ای مولیز، با صدور رأی شماره ۲۱۳/۲۰۲۵ که در تاریخ ۷ ژوئیه ۲۰۲۵ منتشر شد، دادخواست تقدیمی علیه سکوت اداره کل استان ایزرنیا را در خصوص تقاضای اجازه اقامت به دلیل انتظار برای اشتغال پذیرفت و تصمیمات مربوط به لغو روادید ورود و بایگانی پرونده را باطل کرد. این تصمیم با تحلیل دقیق یک رویه‌ی اداری همراه بود که دارای نقض‌های جدی، ناسازگاری منطقی و رفتار تبعیض‌آمیز نسبت به متقاضی بوده است.

شرح ماجرا

پس از صدور مجوز اولیه برای اشتغال تابع، شخص خارجی به‌صورت قانونی وارد خاک ایتالیا شد، اما شرکت حامی وی از استخدام منصرف شد. طبق بخشنامه وزارت کشور به تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۰۷، این فرد حق دارد برای دریافت اجازه اقامت جهت انتظار برای اشتغال درخواست دهد. یک درخواست اولیه به اداره پلیس و متعاقباً درخواست دوم به استانداری جهت اعلام آمادگی برای اشتغال جدید ارائه شد. با وجود این، اداره مربوطه سکوت اختیار کرد و مشخص شد که حتی پیش از ورود شخص به ایتالیا، روادید وی لغو و پرونده بایگانی شده است.

رأی دادگاه

دادگاه، عملکرد اداره را از چندین جهت مورد انتقاد قرار داد. اولاً، تصمیمات مورد اعتراض هرگز به‌صورت رسمی اتخاذ یا ابلاغ نشده بودند، بلکه صرفاً به یادداشت‌های داخلی سامانه‌ی اداری استناد شده بود که از نظر حقوقی فاقد اعتبارند. ثانیاً، لغو روادید و بایگانی پرونده قبل از ورود شخص به خاک ایتالیا و پیش از ارائه رسمی درخواست‌ها انجام شده بود، که این امر اقدام خودسرانه و فاقد مشروعیت را نشان می‌دهد.

عنصر دیگری که به‌درستی مورد توجه قرار گرفت، تبعیض در رفتار اداری بود: در حالی‌که اشخاص دیگری در وضعیت مشابه توسط همان کارفرما وارد ایتالیا شده و توانستند اقامت خود را از طریق همین رویه قانونی کنند، در این مورد خاص، به دلیل «عدم دسترسی» که عملاً بی‌اساس بود ـ زیرا شخص هنوز وارد کشور نشده بود ـ با درخواست برخورد منفی شد.

در نتیجه، دادگاه کلیه تصمیمات اداری را باطل اعلام کرده، عدم مشروعیت سکوت اداره را تأیید نمود و اداره را ملزم کرد که ظرف ۴۰ روز پاسخ صریح ارائه دهد. همچنین، برای جلوگیری از تأخیر بیشتر، کمیسر ویژه (commissario ad acta) تعیین گردید.

نتیجه‌گیری

این حکم تأکیدی دوباره است بر اینکه اقدامات اداری باید با صدور تصمیمات رسمی، شفاف و مستند به قوانین صورت گیرند. ابزارهای دیجیتال نمی‌توانند جایگزین الزامات شکلی تصمیم‌گیری قانونی باشند و نمی‌توانند مبنایی برای تصمیمات تعجیلی یا فرضی قرار گیرند.

در حوزه مهاجرت، رعایت حق اقامت و حق دفاع قانونی اهمیت مضاعف دارد، زیرا به حقوق بنیادین انسان‌ها مربوط است. دادگاه به درستی اعلام داشت که هر درخواست باید بر اساس شایستگی بررسی شود، به‌ویژه اگر شرایط جدیدی مانند فرصت شغلی تازه به وجود آمده باشد. سکوت اداری، به‌ویژه زمانی‌که بر پایه اطلاعات نادرست باشد، نقض غیرقابل قبول اصل حسن اداره (buona amministrazione) محسوب می‌شود.

وکیل فابیو لوشربو