۱۴۰۴ مهر ۲۵, جمعه

موضوع: قرارداد اقامت به‌عنوان شرط ضروری برای صدور اجازه اقامت کاری: یادداشتی بر رأی شماره 17768/2025 دادگاه اداری منطقه‌ای لاتزیو

 موضوع: قرارداد اقامت به‌عنوان شرط ضروری برای صدور اجازه اقامت کاری: یادداشتی بر رأی شماره 17768/2025 دادگاه اداری منطقه‌ای لاتزیو


چکیده

رأی شماره 17768/2025 صادره از دادگاه اداری منطقه‌ای لاتزیو (TAR Lazio) فرصتی فراهم می‌کند تا موضوع قرارداد اقامت (contratto di soggiorno) به‌عنوان عنصر اساسی در روند صدور اجازه اقامت برای کار وابسته مورد بررسی قرار گیرد.
دادگاه اداری تأیید می‌کند که در نبود این قرارداد، تصمیم اداره پلیس برای رد درخواست، یک اقدام اداری الزامی (غیر اختیاری) است. همچنین رأی، مرز صلاحیت بین پلیس و فرمانداری را مشخص کرده و به استفاده از دادخواست سکوت اداری (ricorso per il silenzio) به‌عنوان ابزار حقوقی مناسب اشاره دارد.


۱. مقدمه

پرونده مورد بررسی به وضعیتی مربوط می‌شود که در عمل اداری ایتالیا رایج است: یک تبعه خارجی که در ایتالیا مشغول کار است، بدون امضای قرارداد اقامت در اداره یکپارچه مهاجرت (Sportello Unico per l’Immigrazione)، مستقیماً به اداره پلیس (Questura) برای درخواست اجازه اقامت مراجعه می‌کند.

دادگاه اداری لاتزیو، با صدور حکمی به‌صورت ساده‌شده طبق ماده ۶۰ قانون آیین دادرسی اداری، مشروعیت رد درخواست توسط پلیس را تأیید کرد و تأکید نمود که قرارداد اقامت یک تشریفات شکلی ساده نیست، بلکه شرطی ماهوی و اساسی برای ایجاد حق دریافت اجازه اقامت محسوب می‌شود.


۲. چارچوب حقوقی

مطابق ماده ۲۲ از فرمان قانون‌گذاری شماره ۲۸۶ سال ۱۹۹۸ (قانون جامع مهاجرت)، ورود و اقامت اتباع خارجی به منظور کار وابسته منوط به امضای قرارداد اقامت در فرمانداری – اداره یکپارچه مهاجرت است.
این قرارداد باید توسط هر دو طرف – کارفرما و کارگر خارجی – امضا شود و مبنای قانونی درخواست اجازه اقامت در اداره پلیس را تشکیل می‌دهد.

علاوه بر این، مواد ۳۵ و ۳۶ از فرمان ریاست جمهوری شماره ۳۹۴ سال ۱۹۹۹ تأکید می‌کنند که قرارداد اقامت دو کارکرد اصلی دارد:
۱. تضمین قانونی بودن و منظم بودن رابطه کاری؛
۲. تشکیل سند رسمی برای ثبت در شهرداری و صدور اجازه اقامت.

در نتیجه، در صورت نبود قرارداد اقامت، درخواست اجازه اقامت غیرقابل‌پذیرش یا قابل رد است، زیرا این شرطی است که اداره نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد.


۳. اصل اقدام اداری الزامی

دادگاه تأکید می‌کند که تصمیم اداره پلیس برای رد درخواست یک اقدام اداری الزامی (atto vincolato) است.
به بیان دیگر، هنگامی که قرارداد اقامت وجود ندارد، اداره هیچ‌گونه اختیار یا صلاحدیدی ندارد و رد درخواست الزامی است.

دادگاه همچنین روشن کرد که پلیس صلاحیت جبران کوتاهی یا تأخیر فرمانداری را ندارد. در صورتی که عدم امضای قرارداد ناشی از سکوت یا بی‌عملی اداره باشد، فرد خارجی باید به‌جای مراجعه مستقیم به پلیس، دادخواست سکوت اداری طبق ماده ۳۱ قانون آیین دادرسی اداری را مطرح کند.


۴. تفکیک صلاحیت بین فرمانداری و پلیس

یکی از بخش‌های مهم این رأی، توضیح دقیق تفکیک وظایف بین دو مرجع اداری است:

  • فرمانداری – اداره یکپارچه مهاجرت: مسئول مرحله امضای قرارداد اقامت و بررسی شرایط اشتغال است؛

  • اداره پلیس (Questura): مسئول صدور اجازه اقامت است، اما فقط پس از تکمیل روند در فرمانداری.

این ساختار نشان می‌دهد که فرآیند صدور اجازه اقامت برای کار وابسته یک سیستم دو مرحله‌ای است که در آن هر مرجع نقشی مستقل اما مکمل ایفا می‌کند.


۵. وضعیت تبعه خارجی و راه‌های حقوقی موجود

دادگاه تصریح می‌کند که مسئولیت احتمالی کارفرما در عدم امضای قرارداد، تأثیری بر مشروعیت رد درخواست ندارد، زیرا این موضوع تنها می‌تواند در چارچوب حقوق مدنی یا روابط کار بررسی شود، نه در روند اداری.

در صورت بی‌عملی فرمانداری، تنها راهکار حقوقی ممکن، دادخواست سکوت اداری است که در مواد ۳۱ و ۱۱۷ قانون آیین دادرسی اداری پیش‌بینی شده است و هدف آن الزام اداره به تکمیل روند قانونی است.


۶. نتیجه‌گیری

این رأی بخشی از یک رویکرد قضایی مستمر است که هدف آن تضمین شفافیت و انسجام رویه‌ای در روند قانونی‌سازی وضعیت کارگران خارجی است.
قرارداد اقامت یک سند فرعی نیست، بلکه پایه حقوقی مشروعیت اقامت کارگر خارجی در ایتالیا محسوب می‌شود.

رأی همچنین بر اهمیت اصل قانونی بودن اداره تأکید دارد و به‌وضوح محدوده صلاحیت هر نهاد را تعیین می‌کند، و خاطرنشان می‌سازد که مشروعیت اقامت مستلزم طی کامل و صحیح روند قانونی است.

نبود قرارداد، حتی اگر ناشی از قصور طرف ثالث باشد، نمی‌تواند با تصمیم اختیاری جایگزین شود، زیرا چنین اقدامی اصول برابری در برابر قانون و امنیت حقوقی را نقض می‌کند.

رأی شماره 17768/2025 دادگاه اداری لاتزیو، نقطه مرجع مهمی است نه تنها برای حقوقدانان، بلکه برای نهادهای اداری و سازمان‌هایی که به مهاجران کمک می‌کنند، و بر ضرورت پایبندی دقیق به روند قانونی برای تضمین اقامت قانونی کارگران خارجی در ایتالیا تأکید دارد.


وکیل فابیو لوسربو (Fabio Loscerbo)
بولونیا، اکتبر ۲۰۲۵

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

موضوع: ردّ اجازهٔ اقامت برای کار آزاد، الزامات قانونی و ارزیابی خطر اجتماعی – یادداشتی بر رأی دادگاه اداری منطقه‌ای پuglia (لچّه) مورخ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۵ (منتشر شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۲۵)

موضوع: ردّ اجازهٔ اقامت برای کار آزاد، الزامات قانونی و ارزیابی خطر اجتماعی – یادداشتی بر رأی دادگاه اداری منطقه‌ای پuglia (لچّه) مورخ ۱۹ نو...