فراتر از دیدگاه اقتصادی مهاجرت: یک پارادایم جدید مبتنی بر ادغام یا بازمهاجرت
مقاله تیتو بئری که در مجله ECO، شماره ۱ سال ۲۰۲۵ منتشر شده است، به یکی از بزرگ‌ترین تناقضات عصر ما می‌پردازد: افزایش نیاز به نیروی کار مهاجر در کشورهای توسعه‌یافته و در عین حال نگرانی فزاینده رأی‌دهندگان از مهاجرت کنترل‌نشده. با این حال، تحلیل بئری بر یک پارادایم قدیمی که مهاجرت را صرفاً یک مسئله اقتصادی می‌داند، استوار است. امروزه این دیدگاه دیگر کافی نیست.
نمی‌توان مسئله مهاجرت را فقط از دیدگاه بازار کار بررسی کرد. مهاجرت باید بر اساس یک اصل روشن تنظیم شود: ادغام یا بازمهاجرت. مشارکت در بازار کار قطعاً یک عنصر اساسی در ادغام است، اما نمی‌تواند تنها معیار در مدیریت مهاجرت باشد.
کار، زبان، احترام به قوانین: پارادایم "ادغام یا بازمهاجرت"
بحث‌های عمومی در مورد مهاجرت معمولاً بین دو دیدگاه افراطی نوسان دارد:
- دیدگاه سودگرایانه که فقط در صورت نیاز اقتصادی مهاجران را می‌پذیرد.
- دیدگاه امنیت‌محور که مهاجران را یک تهدید اقتصادی و اجتماعی می‌بیند.
هر دو دیدگاه نادرست هستند. بلکه، سیاست‌های مهاجرتی باید بر اساس سه ستون اصلی تنظیم شوند:
- کار – که استقلال اقتصادی را تضمین کرده و به رفاه جمعی کمک می‌کند.
- زبان – عنصری اساسی برای ادغام و مشارکت در جامعه میزبان.
- احترام به قوانین – تا فرآیند مهاجرت موجب ایجاد تنش‌های اجتماعی نشود.
در صورت نبود این سه عنصر، مهاجرت می‌تواند منجر به حاشیه‌نشینی، تنش‌های اجتماعی و ناامنی اقتصادی شود. بنابراین، اصل اساسی باید این باشد: یا ادغام کامل یا بازمهاجرت به کشور مبدأ.
از مفهوم "منفعت اقتصادی" به "تعهد به ادغام"
اشتباه اصلی در تحلیل بئری این است که فرض می‌کند مشارکت در بازار کار برای حل مشکلات ادغام کافی است. اما ادغام به‌طور خودکار اتفاق نمی‌افتد. در صورت نبود حمایت کافی، مهاجرت می‌تواند به گتوسازی، حاشیه‌نشینی و تفرقه اجتماعی منجر شود.
به همین دلیل، باید از نگرش "مهاجرت برای منفعت اقتصادی" فراتر رفته و آن را به یک "تعهد به ادغام" تبدیل کنیم. این بدان معناست که هر مهاجر باید:
- قوانین کشور میزبان را رعایت کند
- زبان کشور میزبان را یاد بگیرد
- به‌طور فعال در جامعه مشارکت داشته باشد
کسانی که این شرایط را برآورده نمی‌کنند، نمی‌توانند انتظار داشته باشند که در کشور میزبان بمانند.
نتیجه‌گیری: سیاست جدید مهاجرتی
رویکرد بئری ناقص است و نمی‌تواند به چالش‌های امروز پاسخ دهد. مسئله این نیست که چه تعداد مهاجر باید پذیرفته شوند، بلکه چگونه باید آنها را ادغام کرد.
سیاست‌های مهاجرتی باید اطمینان حاصل کنند که مهاجران بخش واقعی از جامعه میزبان می‌شوند و نباید آنها را به‌عنوان نیروی کار موقت در نظر گرفت.
اصل اساسی مهاجرت باید "ادغام یا بازمهاجرت" باشد. کسانی که ادغام می‌شوند، زبان را یاد می‌گیرند، کار می‌کنند و قوانین را رعایت می‌کنند، باید حق اقامت داشته باشند. اما کسانی که از ادغام امتناع می‌ورزند، باید به کشور خود بازگردند. تنها از این طریق می‌توانیم جامعه‌ای متعادل و منصفانه هم برای مهاجران و هم برای جامعه میزبان ایجاد کنیم.
وکیل فابیو لوسچربو
لابی‌گر ثبت‌شده در زمینه مهاجرت و پناهندگی در ثبت شفافیت اتحادیه اروپا – شماره ثبت: 280782895721-36.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر